ROND DE TUSSENTIJD

Toen wij verdwaalden
Vroegen wij de weg, wanneer wij die verloren waren,
tot wel in het holst van de oksels van de nacht,
 
kwamen vreemdelingen met borden voor hun ogen,
muzikanten op hoge hakken, reizigers met kuilen
 
in hun wangen. Ze verdwenen
even snel als ze gekomen waren.
 
Kusten wij pas in het ochtendgloren
met het eerste licht onze naasten wakker

die slechts geeuwend konden vragen
​waar we waren of gebleven waren.
​​Titel: Toen wij verdwaalden
Datum: juni 2016
​Serie: 1 foto

Dood spoor
Ik was op een dood spoor gelopen. Mijn handen reikten al naar de hemel, maar op dat moment kwam er om de hoek een huilend jongetje aangelopen. Tenminste dat dacht ik, dat het een kleine jongen was die huilde. Mijn armen gingen vanzelf omlaag en samen met mijn droefheid ging mijn hoofd naar voren. Mijn ogen zochten een vraag in deze jonge jongen. 'Een vraag!', dacht ik hardop. 'Wat is een goede vraag?'
 
​'Zoekt u een vraag?', vroeg het jongetje. 'Of bent u iets kwijt misschien?' Hij was het niet zelf, maar het was zijn evenbeeld in mij. Even was ik verbaasd: hij hier? Ik zocht nu heel hard een vraag aan het jongetje die voor mij stond. Ik moest iets doen, immers.
 
​Net toen ik een vraag had bedacht ('Waar gaat de reis naar toe?') en hem wilde stellen, zag ik dat het jongetje helemaal niet huilde en toen zei hij: 'Sorry hoor meneer, maar ik heb de slappe lach, snapt u?'. Hij giechelde. 'Kan ik u misschien ergens mee helpen?' 
Titel: Dood spoor
Datum: juni 2016
4 foto's

An's koorden
An wilde morgen over een slap geel koord lopen.
Ze lachte, het was inmiddels al vandaag.

​Wij dachten nog: gaat ze wel, of gaat ze niet?
Of morgen pas? Wat wij inmiddels al oeverloos
bespraken en er weddenschappen over sloten.
 
Intussen liep An al, luid en breeduit
met een paraplu op, niet omdat het regende
of omdat het haar stond
maar vanwege haar evenwicht.
 
Nu konden wij niet anders, dan onze ogen wel geloven.
Het stond haar - hoe ze liep,
zo pas voor pas. Uitgemeten,

​balancerend, schuifelend
en ze zo nieuwe koorden schiep.
Titel: An's koorden 
Datum: juni 2016
5 foto's

Voorbij de vorm in het veld
Wij dachten niet meer aan veren
​of aan wat er kon klapwieken.

​Wij lachten nu om zachte geluiden,
zoals het zachte grommen van beren.
 
Wij dachten niet meer aan hoefverschil 
van paarden, ezels of kamelen.
 
Wij lachten nu om het spinnen van kittens,
het klakken in de mond,
neuriën, stilte sissen als een slang
en dan zo zoetjesaan, 
​alleen nog aan het sissen denken. 
Titel: Voorbij de vorm in het veld 
Datum: juni 2016
5 foto's

Weten van de aarde
Gum haalde zijn schouders op en wees naar de hemel.
'Daar weten ze wel weg met wat je niet weet', zei hij.
​Maar of dat op moment waar was, viel nog te bezien.
Titel: Weten van de aarde 
Datum: juni 2016
1 werk

 Freddy's pruik
Freddy liep al drie dagen,
iedere avond met zijn ziel onder zijn armen.

'Ik draag een tas', zei hij dan,
​als iemand er naar vroeg.
Maar in het hele dorp wist iedereen
wel beter wat Freddy in de tas droeg.
Maar hoelang, waarom tot in de nacht,
voor wie, sinds wanneer, tot waar -
​aan die vragen had niemand nog gedacht. 
​Titel: Freddy's pruik
​Datum: juni 2016
1 werk